تشخیص (Diagnosis)
- ارزیابی تشخیصی HCC باید شامل موارد زیر باشد [III, A]:
- شرح‌حال
- معاینه بالینی
- آزمایش‌های آزمایشگاهی
- تصویربرداری
- بیوپسی تومور
تشخیص HCC باید بر اساس آزمایش بافت‌شناسی (هیستولوژی) و/یا یافته‌های تصویربرداری با کنتراست انجام شود [III, A]. برای تشخیص با سی‌تی‌اسکن (CT) یا ام‌آر‌آی (MRI) در بیماران پرخطر، می‌توان ویژگی‌های تصویربرداری زیر را با هم ترکیب کرد [IV, B]:
- اندازه تومور
- افزایش جذب کنتراست در فاز شریانی (arterial phase hyperenhancement) بدون الگوی حلقوی (non-rim)
- شستشوی محیطی (peripheral washout)
- وجود کپسول قابل‌تشخیص (enhancing capsule)
- رشد تومور در طول زمان
- برای تشخیص با اولتراسوند کنتراست‌دار (CEUS) در بیماران پرخطر، می‌توان ویژگی‌های زیر را ترکیب کرد [IV, B]:
- افزایش جذب کنتراست در فاز شریانی (non-rim APHE)
- همراه با شستشوی دیرهنگام (بیش از ۶۰ ثانیه) و خفیف (mild washout)
پاتولوژی (Pathology)
- در بیماران بدون سیروز، یا در معرض خطر پایین، یا بدون فاکتورهای خطر شناخته‌شده برای HCC، تأیید هیستوپاتولوژیک (بیوپسی از تومور کبدی یا محل متاستاز در صورت وجود) برای تشخیص توصیه می‌شود [IV, A].
- در بیماران با HCC پیشرفته، تشخیص هیستوپاتولوژیک پیش از شروع درمان سیستمیک توصیه می‌شود [III, A].
- برای تومورهایی که ویژگی‌های هیستولوژی ترکیبی دارند، باید توالی‌یابی نسل جدید (Next-Generation Sequencing – NGS) انجام شود [IV, A].
زیست‌شناسی مولکولی (Molecular Biology)
- به منظور تسهیل توسعه بیومارکرها، بیوپسی تومور در همه بیمارانی که در کارآزمایی‌های بالینی شرکت می‌کنند توصیه می‌شود [IV, A].
- تست‌های ژنتیک ژرم‌لاین (germline tests) به‌صورت روتین در زمان تشخیص توصیه نمی‌شوند [IV, D]، مگر در موارد نادر بیماری‌های فامیلی و پس از مشاوره ژنتیک [IV, B].
- بیوپسی مایع (liquid biopsy) و تحلیل DNA توموری در گردش (ctDNA) برای تشخیص روتین HCC توصیه نمی‌شوند [IV, D].