تشخیص سرطان مری شامل یک سری آزمایش ها و روش ها برای تایید وجود سرطان و تعیین مرحله آن است. در زیر یک مرور کلی از روشهای تشخیصی سرطان مری ارایه شده است:

1. سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی:

   • پزشک درباره علائم، سابقه پزشکی و عوامل خطر احتمالی سؤال می‌کند.
   • معاینه فیزیکی ممکن است شامل بررسی نشانه‌هایی مانند تورم غدد لنفاوی یا ناهنجاری‌های دیگر باشد.

2. آزمایش بلع باریوم (اسوفاگرام):

   • بیمار مایعی حاوی باریوم می‌نوشد که مری را می‌پوشاند.
   • عکس‌برداری با اشعه ایکس برای نشان دادن ناهنجاری‌ها مانند تنگی یا بی‌نظمی در مری انجام می‌شود.

3. اندوسکوپی:

   • یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر با دوربین (اندوسکوپ) از طریق دهان وارد می‌شود تا مری بررسی شود.
   • این روش به پزشک اجازه می‌دهد مری را از نظر تومورها یا ناهنجاری‌های دیگر بازرسی کند.

4. بیوپسی:

   • در طی اندوسکوپی، ممکن است نمونه کوچکی از بافت‌های مشکوک گرفته شود.
   • نمونه در آزمایشگاه برای تأیید وجود سلول‌های سرطانی تحلیل می‌شود.

5. سونوگرافی اندوسکوپیک

   (EUS):
   • ترکیبی از اندوسکوپی و سونوگرافی برای ارائه تصاویر دقیق از مری و بافت‌های اطراف.
   • به تعیین عمق نفوذ تومور و تأثیر آن بر غدد لنفاوی اطراف کمک می‌کند.
6. آزمایش‌های تصویربرداری:
   • سی‌تی اسکن (CT): تصاویر مقطعی از بدن برای بررسی گسترش سرطان ارائه می‌دهد.
   • اسکن پت (PET): فعالیت سرطانی بدن را با استفاده از یک محلول قندی رادیواکتیو تشخیص می‌دهد.
   • ام‌آرآی (MRI): تصاویر دقیقی از بافت‌های نرم ارائه می‌دهد و به مرحله‌بندی سرطان کمک می‌کند.

7. برونکوسکوپی:

   • اگر تومور نزدیک مری بالا باشد، این آزمایش راه‌های هوایی را برای بررسی گسترش سرطان بررسی می‌کند.

8. لاپاروسکوپی

   یا توراکوسکوپی:
   • روش‌های کم‌تهاجمی برای بررسی حفره قفسه سینه یا شکم برای نشانه‌های گسترش سرطان.

مرحله‌بندی سرطان مری:

پس از تشخیص، آزمایش‌های بیشتری برای تعیین مرحله سرطان انجام می‌شود. مرحله‌بندی به تصمیم‌گیری درمانی و پیش‌بینی نتایج کمک می‌کند. مراحل از 0 (موضعی) تا 4 (پیشرفته، با گسترش دوردست) متغیر است.