IHC
ایمونوهیستوشیمی (IHC) نوعی رنگ‌آمیزی ایمنی است. این تکنیک شامل فرآیند شناسایی انتخابی آنتی‌ژن ها (پروتئین‌ها) در سلول‌ها و بافت، با بهره جستن از اصل اتصال اختصاصی آنتی‌بادی‌ها به آنتی ژن ها در بافت های بیولوژیکی است. آلبرت هیوت کونز، ارنست برلینر، نورمن جونز و هیو جی کریچ اولین کسانی بودند که ایمونوفلورسانس را در سال 1941 توسعه دادند. این روش بعدها منجر به توسعه ایمونوهیستوشیمی شد.
رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی به طور گسترده‌ای در تشخیص سلول‌های غیرطبیعی مانند سلول‌هایی که در تومورهای سرطانی یافت می‌شوند، استفاده می‌شود. در برخی از سلول‌های سرطانی، آنتی‌ژن‌های توموری خاصی بیان می‌شوند که تشخیص را ممکن می‌سازد. ایمونوهیستوشیمی همچنین به طور گسترده در تحقیقات پایه برای درک توزیع و مکان‌یابی بیومارکرها و پروتئین های بیان‌شده‌ی متفائت در بخش‌های مختلف بافت بیولوژیکی استفاده می شود.
روش مستقیم: روش مستقیم یک روش رنگ‌آمیزی یک‌مرحله‌ای است و شامل یک آنتی‌بادی نشاندار است که مستقیماً با آنتی‌ژن در سکشن‌های بافتی میانکنش می‌دهد. این تکنیک تنها از یک آنتی‌بادی استفاده می‌کند و روشی کوتاه و سریع است. با این حال، به دلیل عدم تقویت سیگنال ، غیرحساس است و از زمان معرفی روش غیرمستقیم به ندرت استفاده می‌شود.
روش غیرمستقیم: روش غیرمستقیم شامل یک آنتی بادی اولیه نشاندار نشده (لایه اول) است که با آنتی ژن بافتی میانکنش داده و یک آنتی بادی ثانویه نشاندار (لایه دوم) که با آنتی‌بادی اولیه میانکنش می‌دهد. این روش به دلیل تقویت سیگنال از طریق چندین واکنش آنتی بادی ثانویه با سایت‌های آنتی‌ژنی مختلف روی آنتی‌بادی اولیه حساس‌تر است. آنتی بادی لایه دوم را می توان با رنگ فلورسنت مانند FITC، رودامین یا قرمز تگزاس برچسب زد که به این روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم می گویند. همچنین آنتی بادی لایه دوم ممکن است با آنزیمی مانند پراکسیداز، آلکالین فسفاتاز یا گلوکز اکسیداز نشاندار شود که به این روش ایمونوآنزیم غیر مستقیم می‌گویند.
بنابراین، ایمونوهیستوشیمی (IHC) یک فرآیند رنگ‌آمیزی ویژه است که بر روی بافت سرطان پستان برداشته‌شده در طی بیوپسی انجام می‌شود. IHC برای نشان دادن اینکه آیا سلول‌های سرطانی گیرنده‌های پروتئینی خاصی مانند HER2 و/یا گیرنده‌های هورمونی روی سطح خود دارند یا نه استفاده می‌شود. این اطلاعات نقش مهمی در برنامه‌ریزی درمان ایفا می‌کند
تست IHC برای HER2:
IHC متداول‌ترین آزمایشی است که برای بررسی حضور مقادیر بیش از حد گیرنده HER2 روی سطح سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. در صورت وجود مقادیر بیش از حد گیرنده HER2، سلول‌ها سیگنال‌های زیادی دریافت می‌کنند که به آنها می‌گویند رشد کنند و تقسیم شوند.
خروجی آزمایش IHC به شکل نمره‌ای بین 0 تا +3 است که مقدار پروتئین گیرنده HER2 را در سطح سلول‌ها در نمونه بافت سرطان پستان را نشان می‌دهد. اگر امتیاز 0 تا +1 باشد، HER2 منفی نامیده می‌شود. اگر امتیاز +2 باشد، به آن مرزی می‌گویند. امتیاز +3 HER2 مثبت نامیده می‌شود.
تست IHC برای گیرنده‌های هورمونی:
اکثر آزمایشگاه‌ها از آزمایش IHC برای بررسی وجود گیرنده‌های هورمونی روی سلول‌های سرطان پستاناستفاده می‌کنند. اگر گیرنده های هورمونی وجود داشته باشد، به این معنی است که رشد سلول های سرطانی توسط هورمون های استروژن و/یا پروژسترون تامین می شود.
تست IHC برای مارکر KI67:
ژن Ki67 یک پروتوانکوژن است که در روند تکثیر سلولی فعال است. بررسی پروتئین Ki67 از نظر پاسخ به شیمی‌درمانی و پیش‌آگهی بیماری اهمیت دارد.
تست IHC برای سایر مارکرها:
همچنین برای مارکرهای PD-L1،NTRK1/2/3 و MSI نیز در این مرکز آزمون IHC انجام می‌شود که نتایج آنها به روند درمانی کمک بسیاری می‌کند.
.
.
