- درمان خط اول استاندارد سرطان پستان HER2-مثبت باید بدون توجه به وضعیت HR، پرتوزوماب-تراستوزوماب-دوستاکسل باشد.
- دوستاکسل باید حداقل برای شش دوره تجویز شود و در صورت تحمل، به دنبال آن درمان پرتوزوماب-تراستوزوماب تا زمان پیشرفت بیماری حفظ گردد.
- ممکن است یک تاکسان (پاکلیتاکسل، ناب-پاکلیتاکسل) جایگزین دوستاکسل شود.
- ET ممکن است پس از تکمیل ChT برای تومورهای HER2-مثبت و HR-مثبت به درمان پرتوزوماب-تراستوزوماب اضافه شود. همچنین، OFS باید برای زنان قبل از یائسگی اضافه شود.
- پیشنهاد می‌شود بیمارانی که در عرض 12 ماه پس از دریافت تراستوزوماب-پرتوزوماب، عود متاستاتیک دارند، توصیه‌های درمانی خط دوم را دنبال کنند.
- تراستوزوماب دروکستکان، درمان خط دوم ترجیحی پس از پیشرفت در حضور تاکسان و تراستوزوماب است.
- پس از پیشرفت در حضور تاکسان و تراستوزوماب، در مواردی است که تراستوزوماب دروکستکان در دسترس نیست، T-DM1 می‌تواند یک گزینه درمانی خط دوم باشد.
- tucatinib-capecitabine-trastuzumab یا trastuzumab deruxtecan ممکن است در خط دوم در بیماران منتخب مبتلا به متاستاز مغز (BM) استفاده شود.
- اگر ChT در بیماران مبتلا به سرطان پستان HER2-مثبت و HR-منفی منع مصرف دارد، ممکن است از درمان هدفمند HER2 بدون ChT (مانند تراستوزوماب یا تراستوزوماب-پرتوزوماب) استفاده شود. اگر تاکسان منع مصرف دارد، ممکن است از یک عامل ChT کمتر سمی (مانند کپسیتابین یا وینورلبین) استفاده شود.
- در موارد مشخص سرطان پستان HER2-مثبت، HR-مثبت که در آن بیمار برای ChT خط اول مناسب نیست، ممکن است ET (به عنوان مثال یک AI) در ترکیب با یک درمان هدفمند HER2، مانند تراستوزوماب، تراستوزوماب-پرتوزوماب، یا لاپاتینیب، توصیه شود.
- استفاده از ET تک عاملی بدون درمان هدفمند HER2 در سرطان پستان متاستاتیک HER2-مثبت و HR-مثبت به طور معمول توصیه نمی‌شود مگر اینکه بیماری های زمینه‌ای (مانند بیماری قلبی) مانع استفاده ایمن از درمان‌های هدفمند HER2 شود.
BM, brain metastasis; ChT, chemotherapy; CNS, central nervous system; EMA, European Medicines Agency; ESCAT, ESMO Scale for Clinical Actionability of Molecular Targets; ET, endocrine therapy; FDA, Food and Drug Administration; HER2, human epidermal growth factor receptor 2; HR, hormone receptor; MBC, metastatic breast cancer; MCBS, ESMO-Magnitude of Clinical Benefit Scale; PD, progressive disease; RT, radiotherapy; SRT, stereotactic radiotherapy; T-DM1, ado-trastuzumab emtansine; WBRT, whole brain radiotherapy.
- به نظر می رسد توکاتینیب-کاپسیتابین-تراستوزوماب، تراستوزوماب دروکستکان و T-DM1 بهترین گزینه‌های درمانی در خط سوم درمان سرطان پستان متاستاتیک HER2-مثبت باشند. انتخاب خط سوم درمان به نوع خط درمان قبلی، ویژگی‌های بیمار، مشخصات سمیت و در دسترس بودن بستگی دارد.
- به نظر می رسد توکاتینیب-کاپسیتابین-تراستوزوماب، تراستوزوماب دروکستکان و T-DM1 بهترین گزینه‌های درمانی در خط سوم درمان سرطان پستان متاستاتیک HER2-مثبت باشند. انتخاب خط سوم درمان به نوع خط درمان قبلی، ویژگی‌های بیمار، مشخصات سمیت و در دسترس بودن بستگی دارد.
- به نظر می رسد توکاتینیب-کاپسیتابین-تراستوزوماب، تراستوزوماب دروکستکان و T-DM1 بهترین گزینه‌های درمانی در خط سوم درمان سرطان پستان متاستاتیک HER2-مثبت باشند. انتخاب خط سوم درمان به نوع خط درمان قبلی، ویژگی‌های بیمار، مشخصات سمیت و در دسترس بودن بستگی دارد.
- در خطوط بعدی درمان، لاپاتینیب یک گزینه درمانی مبتنی بر شواهد است که ترجیحاً به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرد (مثلاً با کپسیتابین، تراستوزوماب یا ET).
- Neratinib و margetuximab را می توان رویکردهای معقولی در سناریوی خط آخر در نظر گرفت. اگرچه هیچ داده مقایسه ای وجود ندارد، مناسب‌ترین گزینه ممکن است در بیمارانی باشد که تمام گزینه‌های درمانی استاندارد را به پایان رسانده‌اند. با این حال، در سرطان پستان متاستاتیک HER2-مثبت، هیچ گونه شواهد مثبتی برای طی کردن یک دوره درمان با یک TKI پس از یک TKI دیگر وجود ندارد (توصیه نمی‌شود).
- ادامه درمان مبتنی بر ضد HER2 استاندارد بالینی فعلی برای بیماران مبتلا به تومورهای HER2-مثبت است. اگر سایر درمان‌های ضد HER2 تمام شده باشند، مناسب تلقی نشوند یا در دسترس نباشند، تراستوزوماب پس از پیشرفت بیماری باید در نظر گرفته شود
