علل و عوامل خطر

• عفونت‌های مزمن هپاتیت B یا C  :  عفونت‌های طولانی مدت می‌توانند به آسیب کبدی و افزایش خطر سرطان منجر شوند.
• سیروز:  زخم کبدی که به دلیل شرایطی مانند سوءمصرف الکل یا بیماری کبد چرب ایجاد می‌شود.
• اختلالات ژنتیکی:  شرایطی مانند هموکروماتوز (اضافه‌بار آهن) یا بیماری ویلسون (اضافه‌بار مس)
• عوامل سبک زندگی:  مصرف بیش از حد الکل، چاقی و سیگار کشیدن
• قرارگیری در معرض آفلاتوکسین‌ها:  سموم تولید شده توسط کپک‌ها که در ذخیره‌سازی نامناسب غلات و آجیل یافت می‌شوند.

علائم

سرطان کبد در مراحل اولیه ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشد. با پیشرفت بیماری، علائم رایج عبارتند از:

• کاهش وزن بی‌دلیل
• کاهش اشتها
• درد یا ورم مداوم در شکم
• زردی (زرد شدن پوست و چشم‌ها)
• خستگی و ضعف
• حالت تهوع و استفراغ
• تیره شدن ادرار و روشن شدن مدفوع

تشخیص

سرطان کبد با استفاده از روش‌های زیر تشخیص داده می‌شود:

• آزمایشات تصویری: سونوگرافی، سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی برای شناسایی تومورها.
• آزمایشات خونی: بررسی سطح بالای آلفافتوپروتئین (AFP) به عنوان نشانه‌ای برای سرطان کبد.
• بیوپسی: نمونه‌ای از بافت کبد زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا وجود سلول‌های سرطانی تأیید شود.

گزینه‌های درمان

درمان به نوع، مرحله و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. روش‌های متداول عبارتند از:

• جراحی: برداشتن تومور یا پیوند کبد.
• درمان ابلیشن: تکنیک‌هایی مانند ابلیشن با فرکانس رادیویی برای نابود کردن سلول‌های سرطانی.
• درمان هدفمند: داروهایی که به طور خاص بر رشد سلول‌های سرطانی تاثیر می‌گذارند.
• ایمونوتراپی: تقویت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان.
• شیمی‌درمانی و پرتودرمانی: در موارد پیشرفته برای کنترل علائم و کاهش پیشرفت بیماری.

پیشگیری

در حالی که همه موارد سرطان کبد قابل پیشگیری نیستند، اقداماتی وجود دارند که خطر را کاهش می‌دهند:

• واکسیناسیون علیه هپاتیت  B
• جلوگیری از هپاتیت C از طریق روش‌های ایمن
• محدود کردن مصرف الکل و حفظ وزن مناسب
• غربالگری‌های منظم برای افراد در معرض خطر بالا